Kâbus

 Damla, sabahın ilk ışıklarıyla uyanmıştı. Gece boyunca rahatsız eden bir rüya görmüştü ve bu rüya aklından çıkmıyordu. Rüyasında karanlık bir ormanda kaybolmuş, peşinden gelen uğursuz bir varlıktan kaçmaya çalışmıştı. Her köşede, her ağaç arkasında o karanlık gölgeyi hissediyordu.

Gün boyunca bu rüyanın etkisinden kurtulmaya çalıştı ama zihninin derinliklerinde sürekli bir tedirginlik hissediyordu. İşten dönerken evine yakın bir ormanda kısa bir yürüyüş yapmaya karar verdi. Belki de temiz hava ve doğa, içindeki huzursuzluğu yatıştırırdı.

Ormanın derinliklerine ilerledikçe, etrafındaki sessizlik giderek daha ürpertici bir hale gelmeye başladı. Kuş sesleri susmuş, rüzgarın hışırtısı bile duyulmaz olmuştu. Birdenbire, arkasından bir dal kırılma sesi geldi. Damla, ürkerek arkasına döndü ama kimseyi göremedi. Kalbi hızla çarpmaya başlamıştı. Rüyasındaki o uğursuz hissi yeniden hissetmeye başladı. Hızlı adımlarla geri dönmeye karar verdi.

Ancak ilerledikçe, ormanın içinde kaybolduğunu fark etti. Yönünü bulmaya çalışırken, her adımda sanki daha da derinlere çekiliyordu. Etraftaki ağaçlar gittikçe daha sık ve karanlık bir hale geliyordu. Bir an durup nefesini toplamak için etrafına bakındığında, uzakta bir ışık gördü. Bir anlık umutla o yöne doğru ilerlemeye başladı.

Işığa yaklaştıkça, eski ve harabe bir kulübe olduğunu fark etti. İçeriden sızan hafif ışık, kulübenin içindekilerin hiç de misafirperver olmadığını düşündürüyordu. Ancak çaresiz bir haldeydi ve ormanın içinde geceyi geçirme düşüncesi daha da korkunçtu. Titreyen elleriyle kapıyı itti ve içeriye adım attı.

İçerisi beklediğinden daha genişti. Karanlık köşelerde, garip ve eski eşya dolu raflar vardı. Duvarlarda eski, solmuş fotoğraflar asılıydı. Birden arkasında bir ses duydu. Dönüp baktığında, rüyasındaki karanlık gölgeyi karşısında buldu. Siyah cüppeli, yüzü görünmeyen bu varlık, Damla'ya doğru yavaşça ilerliyordu.

Damla, dehşet içinde kapıya doğru koştu ama kapı birden kapandı ve kilitlendi. Gölge, Damla'ya yaklaştıkça odadaki hava ağırlaştı. Nefes almak bile zorlaşmıştı. O an anladı ki bu bir rüya değildi; gerçek bir kâbusun içindeydi. Gölge, Damla'ya uzanıp elini omzuna koyduğunda, içindeki korku yerini derin bir çaresizliğe bıraktı.

Bir an gözleri karardı ve yere yığıldı. Kendine geldiğinde, hastane odasındaydı. Doktorlar ve ailesi başucundaydı. Annesi gözyaşları içinde ona sarıldı. "Seni baygın buldular, bir haftadır komadaydın" dedi.

Damla, ormanda yaşadıklarını anlatmaya çalıştı ama kimse ona inanmadı. Herkes bunun bir rüya olduğunu düşündü. Ancak Damla, o karanlık gölgenin gözlerinin hala onu izlediğini hissediyordu. Ve her gece, o kâbus geri dönüyordu.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Tersine Dünya

Küçük bir kasabada, herkesin bildiği ama kimsenin konuşmadığı bir sır vardı. Bu sır, "Tersine Dünya" olarak bilinen bir yerdi. Efsaneye göre, bu dünyaya giren herkesin hayatı, tıpkı bir ayna gibi, tersine dönerdi. Kimse bu dünyanın nerede olduğunu tam olarak bilmese de, herkes bir şekilde onun varlığını hissederdi. Bir gün, kasabanın gençlerinden Aydın, bu sırrı çözmeye karar verdi. Maceraperest ruhu ve merakı onu durduramıyordu. Kasabanın yaşlılarından biri olan, Mehmet Amca'ya gitti ve ona Tersine Dünya'yı sordu. Mehmet Amca derin bir nefes alarak anlatmaya başladı: "Bu dünya, herkesin korktuğu ama kimsenin cesaret edemediği bir yer. Söylenenlere göre, oraya gidenler hayatlarının tüm dengelerini kaybeder. Sağ sol olur, doğru yanlış olur, gece gündüz olur." Aydın, bu anlatılanlardan daha da heyecanlandı. Gözlerinde bir parıltı vardı. "Ben bu dünyayı bulacağım," dedi kararlılıkla. Ertesi sabah, Aydın çantasını hazırladı ve yola koyuldu. Kasabanın d...
Devamı

Kehanet

Karanlık, köyün üzerine çökmüştü. Gürültülü rüzgar, eski evlerin tahtalarını sallarken, köyün sokaklarında uğursuz bir sessizlik hâkimdi. Yol boyunca sıralanmış lambalar titreyerek yanıyordu ve her adımda gölgeler dans ediyordu. Bu gece, sıradan bir gece değildi; bir kehanetin gerçekleşeceği geceydi. Yıllar önce, köyün yaşlı kadını Fadime, köy meydanında korkunç bir kehanette bulunmuştu. "Gece çöktüğünde, ay karardığında, köy lanetlenecek ve ruhlar huzursuz olacak. Tarlalar kuruyacak, hayvanlar hastalanacak, çocuklar uykusuz kalacak ve köyü karanlık bir bela saracak." demişti. O gece, Fadime, köyün halkının gözü önünde aniden ölmüş ve kehaneti insanların zihnine kazınmıştı. Artık o gece gelmişti. Köyün genç gazetecisi Defne, bu kehaneti araştırmak için işe koyulmuştu. Defne, Fadime'nin eski evinde, karanlık bir odada, tozlu raflar arasında sararmış bir günlük bulmuştu. Günlükte, Fadime'in kehanetin detaylarını ve onun nasıl durdurulabileceğine dair ipuçlarını yazdığı ...
Devamı

Kaderin Labirentinde

 Bir zamanlar, adı Seyit olan genç bir adam vardı. Seyit, küçük bir kasabada büyümüş, sakin ve sıradan bir yaşam sürmüştü. Ancak kaderin bir cilvesi sonucu kendini bir anda cezaevinde buldu. Kasabanın en zengin adamı olan Halil Bey, büyük bir malikanede yaşıyordu. Halil Bey, kasaba halkı tarafından sevilen ama aynı zamanda korkulan bir adamdı. Bir gece, Halil Bey’in malikanesinde korkunç bir cinayet işlendi. Halil Bey, kendi çalışma odasında, masasında ölü bulunmuştu. Oda dağınık, eşyalar yerlere saçılmış, duvarlarda kan izleri vardı. Cinayet silahı olarak kullanılan bıçak, Halil Bey’in göğsüne saplanmıştı. Cinayet o kadar vahşice işlenmişti ki, kasaba halkı dehşete düşmüştü. O gece Seyit, kasabanın dışında bir arkadaşının evindeydi. Ancak, Halil Bey’in malikanesinin yakınlarında Seyit’in ceketinin bulunması, onu bir numaralı şüpheli haline getirdi. Ceketinde Halil Bey’in kan izleri vardı ve bu, Seyit’in suçlu olduğunu gösteren en güçlü delildi. Seyit, hiçbir şekilde suçsuzluğunu k...
Devamı