Derinlerde Kalanlar

Küçük sahil kasabasının sessiz gecelerinden biriydi. Denizin huzur veren şırıltısı, yavaşça sahile vuran dalgalarla birleşiyor ve insanın içine işleyen bir melodi oluşturuyordu. Kasabanın hemen dışında, sahilin biraz uzağında bir deniz feneri yükseliyordu. Bu fener, kasaba halkı için bir koruyucu, bir rehber gibiydi.

Deniz fenerinin bekçisi olan Kemal, gecenin bu saatlerinde her zamanki gibi yalnızdı. Fenerin içindeki dar merdivenleri çıkarken her adımında ahşap basamaklar gıcırdıyor, bu sesler karanlığın derinliklerinde yankılanıyordu. Kemal, fenerin tepesine ulaştığında, eski bir sandalyeye oturup denizi izlemeye başladı. Bu onun için bir alışkanlıktı, her gece denizi izler, dalgaların sırlarını çözmeye çalışırdı.

Ancak bu gece farklıydı. Kemal, denizin karanlıklarında bir şeylerin hareket ettiğini fark etti. İlk başta gözlerine inanamadı, ama dalgaların arasında beliren karaltı netleşmeye başladıkça endişesi arttı. Bir tekne batıyordu. Hızla aşağıya inip küçük motorlu teknesine atladı ve batmakta olan tekneye doğru yol aldı.

Teknenin yanına vardığında, teknenin sahibi olan yaşlı bir adamın suyun üstünde mücadele ettiğini gördü. Kemal, onu hızla teknesine çekti. Yaşlı adam nefes nefese kalmıştı ama hayattaydı. Kemal, adama su ve battaniye verdi ve onu sakinleştirmeye çalıştı.

"Ne oldu burada?" diye sordu Kemal, yaşlı adamın biraz kendine gelmesini bekleyerek.

"Teşekkür ederim," dedi adam titreyen bir sesle. "Benim adım İhsan. Ben bu sularda define arıyordum. Yıllar önce bu civarda bir hazine gömülü olduğu söylenirdi. Gençken de aramıştım, ama bulamamıştım. Şimdi, hayatımın son demlerinde yeniden denemek istedim. Ama deniz acımasızdı ve tekneyi yuttu."

Kemal, İhsan'ın hikayesini dinlerken, onun sadece bir define arayıcısı olmadığını, aynı zamanda kaybolmuş umutların ve hatıraların peşinde koşan bir adam olduğunu anladı. Ona yardım etmeye karar verdi. Ertesi sabah, birlikte denizin derinliklerine dalarak defineyi aramaya başladılar.

Günlerce aradılar, geceleri ise fenerin ışığında dinlendiler. Kemal ve İhsan arasında güçlü bir dostluk oluştu. Her dalış, sadece bir hazine avı değil, aynı zamanda geçmişin derinliklerinde bir yolculuktu. Sonunda, bir gün İhsan, eski bir sandığın izine rastladı. Sandığı çıkarıp açtıklarında, içinde altınlar, mücevherler ve eski haritalar buldular. Ancak İhsan için en değerli şey, sandığın en altında duran sararmış bir mektuptu. Bu mektup, gençliğinde kaybettiği ve hep aradığı büyük aşkından geliyordu.

Kemal ve İhsan, bu defineyi kasabaya götürdüler. Define, kasabaya refah getirdi, ama en önemlisi, İhsan’ın kalbinde derinlerde kalan yaraları iyileştirdi. Artık, deniz feneri sadece bir rehber değil, aynı zamanda iyileştirici bir ışık olarak anılacaktı.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Tersine Dünya

Küçük bir kasabada, herkesin bildiği ama kimsenin konuşmadığı bir sır vardı. Bu sır, "Tersine Dünya" olarak bilinen bir yerdi. Efsaneye göre, bu dünyaya giren herkesin hayatı, tıpkı bir ayna gibi, tersine dönerdi. Kimse bu dünyanın nerede olduğunu tam olarak bilmese de, herkes bir şekilde onun varlığını hissederdi. Bir gün, kasabanın gençlerinden Aydın, bu sırrı çözmeye karar verdi. Maceraperest ruhu ve merakı onu durduramıyordu. Kasabanın yaşlılarından biri olan, Mehmet Amca'ya gitti ve ona Tersine Dünya'yı sordu. Mehmet Amca derin bir nefes alarak anlatmaya başladı: "Bu dünya, herkesin korktuğu ama kimsenin cesaret edemediği bir yer. Söylenenlere göre, oraya gidenler hayatlarının tüm dengelerini kaybeder. Sağ sol olur, doğru yanlış olur, gece gündüz olur." Aydın, bu anlatılanlardan daha da heyecanlandı. Gözlerinde bir parıltı vardı. "Ben bu dünyayı bulacağım," dedi kararlılıkla. Ertesi sabah, Aydın çantasını hazırladı ve yola koyuldu. Kasabanın d...
Devamı

Kehanet

Karanlık, köyün üzerine çökmüştü. Gürültülü rüzgar, eski evlerin tahtalarını sallarken, köyün sokaklarında uğursuz bir sessizlik hâkimdi. Yol boyunca sıralanmış lambalar titreyerek yanıyordu ve her adımda gölgeler dans ediyordu. Bu gece, sıradan bir gece değildi; bir kehanetin gerçekleşeceği geceydi. Yıllar önce, köyün yaşlı kadını Fadime, köy meydanında korkunç bir kehanette bulunmuştu. "Gece çöktüğünde, ay karardığında, köy lanetlenecek ve ruhlar huzursuz olacak. Tarlalar kuruyacak, hayvanlar hastalanacak, çocuklar uykusuz kalacak ve köyü karanlık bir bela saracak." demişti. O gece, Fadime, köyün halkının gözü önünde aniden ölmüş ve kehaneti insanların zihnine kazınmıştı. Artık o gece gelmişti. Köyün genç gazetecisi Defne, bu kehaneti araştırmak için işe koyulmuştu. Defne, Fadime'nin eski evinde, karanlık bir odada, tozlu raflar arasında sararmış bir günlük bulmuştu. Günlükte, Fadime'in kehanetin detaylarını ve onun nasıl durdurulabileceğine dair ipuçlarını yazdığı ...
Devamı

Kaderin Labirentinde

 Bir zamanlar, adı Seyit olan genç bir adam vardı. Seyit, küçük bir kasabada büyümüş, sakin ve sıradan bir yaşam sürmüştü. Ancak kaderin bir cilvesi sonucu kendini bir anda cezaevinde buldu. Kasabanın en zengin adamı olan Halil Bey, büyük bir malikanede yaşıyordu. Halil Bey, kasaba halkı tarafından sevilen ama aynı zamanda korkulan bir adamdı. Bir gece, Halil Bey’in malikanesinde korkunç bir cinayet işlendi. Halil Bey, kendi çalışma odasında, masasında ölü bulunmuştu. Oda dağınık, eşyalar yerlere saçılmış, duvarlarda kan izleri vardı. Cinayet silahı olarak kullanılan bıçak, Halil Bey’in göğsüne saplanmıştı. Cinayet o kadar vahşice işlenmişti ki, kasaba halkı dehşete düşmüştü. O gece Seyit, kasabanın dışında bir arkadaşının evindeydi. Ancak, Halil Bey’in malikanesinin yakınlarında Seyit’in ceketinin bulunması, onu bir numaralı şüpheli haline getirdi. Ceketinde Halil Bey’in kan izleri vardı ve bu, Seyit’in suçlu olduğunu gösteren en güçlü delildi. Seyit, hiçbir şekilde suçsuzluğunu k...
Devamı