Dalındaki Şifa

 

Erenler Köyü, dağların eteğinde, yemyeşil ağaçlarla çevrili ve kristal berraklığında bir ırmağın kenarında kurulmuştu. Bu köy, doğanın cömertliğiyle dolup taşan, kuş cıvıltıları ve çiçek kokularıyla bezenmiş huzurlu bir yerdi. Her mevsim farklı bir güzellik sunar, ilkbaharda açan çiçekler, yazın serinletici ırmak suları, sonbaharda dökülen yapraklar ve kışın beyaz örtüsüyle bambaşka bir tabloya dönüşürdü.

Seyit dede, köyün bilgeliğiyle tanınan, herkese rehberlik eden biriydi. Yılların birikimiyle dolu, derin bir anlayışa sahipti ve köy halkı ona büyük bir saygı duyardı.

Bir gün, genç bir adam olan Erkan, köydeki asırlık çınar ağacının altında otururken içindeki derin acıyla mücadele ediyordu. Köyde nereye gitse içinde taşıdığı acı, gölgesi gibi peşini bırakmıyordu. Erkan, annesinin vefatından sonra büyük bir boşluk hissetmiş ve bu acının üstesinden gelebilmek için köyden ayrılarak uzaklara gitmeyi düşünüyordu. 

Erkan, Seyit dedenin yanına gidip derdini anlattı. "Dedem," dedi Erkan, "Annemin vefatından sonra köyde duramıyorum. Buradan uzaklaşmak istiyorum, belki başka yerlerde şifa bulurum."

Seyit dede, Erkan'ın gözlerine sevgiyle baktı ve elini onun omzuna koyarak şunları söyledi: "Erkan, her yaranın merhemi kendi dalındadır. Senin acın bu topraklarda doğdu ve şifası da buradadır."

Erkan, Seyit dedenin sözlerine anlam veremedi ve kafası karışık bir şekilde köy meydanına geri döndü. Ertesi sabah, köyün yaşlılarından biri olan Gülizar ananın yanına gitti. Gülizar ana, bahçesinde yetiştirdiği şifalı bitkilerle ünlüydü. Erkan, ondan yardım istedi. Gülizar ana, sessizce bir şifalı bitki kökü çıkardı ve Erkan'a verdi.

"Bu bitkiyi annenden kalan bahçeye dik," dedi Gülizar ana. "O bahçede senin için bir şifa var."

Erkan, bitkiyi aldı ve annesinin bahçesine dikti. Her gün bu bitkiye özenle baktı. Zamanla bitki büyüdü ve çiçek açtı. Her gün annesinin bahçesinde vakit geçirirken, onunla yaşadığı anıları hatırladı ve acısını bir nebze olsun hafifletti.

Bir gün, Erkan fark etti ki, annesinin bahçesinde geçirdiği zaman ona gerçekten iyi geliyordu. O an, Seyit dedenin sözlerini daha iyi anladı. "Her yaranın merhemi kendi dalındadır" demişti dede. Erkan, şifanın uzaklarda değil, kendi köyünde, kendi geçmişinde olduğunu fark etti.

Zamanla, Erkan'ın kalbindeki acı hafifledi ve annesinin anısını huzurla yaşatmaya başladı. Artık biliyordu ki, her yara kendi dalında şifa bulur ve gerçek iyileşme, insanın kendi köklerinde saklıdır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Tersine Dünya

Küçük bir kasabada, herkesin bildiği ama kimsenin konuşmadığı bir sır vardı. Bu sır, "Tersine Dünya" olarak bilinen bir yerdi. Efsaneye göre, bu dünyaya giren herkesin hayatı, tıpkı bir ayna gibi, tersine dönerdi. Kimse bu dünyanın nerede olduğunu tam olarak bilmese de, herkes bir şekilde onun varlığını hissederdi. Bir gün, kasabanın gençlerinden Aydın, bu sırrı çözmeye karar verdi. Maceraperest ruhu ve merakı onu durduramıyordu. Kasabanın yaşlılarından biri olan, Mehmet Amca'ya gitti ve ona Tersine Dünya'yı sordu. Mehmet Amca derin bir nefes alarak anlatmaya başladı: "Bu dünya, herkesin korktuğu ama kimsenin cesaret edemediği bir yer. Söylenenlere göre, oraya gidenler hayatlarının tüm dengelerini kaybeder. Sağ sol olur, doğru yanlış olur, gece gündüz olur." Aydın, bu anlatılanlardan daha da heyecanlandı. Gözlerinde bir parıltı vardı. "Ben bu dünyayı bulacağım," dedi kararlılıkla. Ertesi sabah, Aydın çantasını hazırladı ve yola koyuldu. Kasabanın d...
Devamı

Kehanet

Karanlık, köyün üzerine çökmüştü. Gürültülü rüzgar, eski evlerin tahtalarını sallarken, köyün sokaklarında uğursuz bir sessizlik hâkimdi. Yol boyunca sıralanmış lambalar titreyerek yanıyordu ve her adımda gölgeler dans ediyordu. Bu gece, sıradan bir gece değildi; bir kehanetin gerçekleşeceği geceydi. Yıllar önce, köyün yaşlı kadını Fadime, köy meydanında korkunç bir kehanette bulunmuştu. "Gece çöktüğünde, ay karardığında, köy lanetlenecek ve ruhlar huzursuz olacak. Tarlalar kuruyacak, hayvanlar hastalanacak, çocuklar uykusuz kalacak ve köyü karanlık bir bela saracak." demişti. O gece, Fadime, köyün halkının gözü önünde aniden ölmüş ve kehaneti insanların zihnine kazınmıştı. Artık o gece gelmişti. Köyün genç gazetecisi Defne, bu kehaneti araştırmak için işe koyulmuştu. Defne, Fadime'nin eski evinde, karanlık bir odada, tozlu raflar arasında sararmış bir günlük bulmuştu. Günlükte, Fadime'in kehanetin detaylarını ve onun nasıl durdurulabileceğine dair ipuçlarını yazdığı ...
Devamı

Kaderin Labirentinde

 Bir zamanlar, adı Seyit olan genç bir adam vardı. Seyit, küçük bir kasabada büyümüş, sakin ve sıradan bir yaşam sürmüştü. Ancak kaderin bir cilvesi sonucu kendini bir anda cezaevinde buldu. Kasabanın en zengin adamı olan Halil Bey, büyük bir malikanede yaşıyordu. Halil Bey, kasaba halkı tarafından sevilen ama aynı zamanda korkulan bir adamdı. Bir gece, Halil Bey’in malikanesinde korkunç bir cinayet işlendi. Halil Bey, kendi çalışma odasında, masasında ölü bulunmuştu. Oda dağınık, eşyalar yerlere saçılmış, duvarlarda kan izleri vardı. Cinayet silahı olarak kullanılan bıçak, Halil Bey’in göğsüne saplanmıştı. Cinayet o kadar vahşice işlenmişti ki, kasaba halkı dehşete düşmüştü. O gece Seyit, kasabanın dışında bir arkadaşının evindeydi. Ancak, Halil Bey’in malikanesinin yakınlarında Seyit’in ceketinin bulunması, onu bir numaralı şüpheli haline getirdi. Ceketinde Halil Bey’in kan izleri vardı ve bu, Seyit’in suçlu olduğunu gösteren en güçlü delildi. Seyit, hiçbir şekilde suçsuzluğunu k...
Devamı